ഗ്രാമ ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും നഗര ജീവിതത്തിലേക്ക് അനുദിനം മാറികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ഞാനുള്പെടയുള്ള വരുടെ മനുഷ്യ ജീവിതം...സങ്കല്‍പ്പങ്ങളും അനുഭവങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ നാഗരികതയുടെ മധ്യത്തില്‍ എപ്പോഴും ഒരു പഴയ അനുഭവം സ്നേഹത്തിന്‍റെ സന്തേശം പോലെ ഒരു കിളിയുടെ മധുരമായ മൊഴി പോലെ പിന്തുടരുന്നുണ്ട് ഈ കവിതയില്‍ അതാണ് ചിത്രീകരിക്കുന്നത് നഗരം കൊടുക്കല്‍ വാങ്ങലുകളുടെ വിലപേശ ലുകളുടെ കണക്കുകളുടെ സ്വന്തമായ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളുടെ ഒരു മണ്ഡലമാണ്..... അവിടെ സ്നേഹമെന്നത് ഓഹരി വില്‍ക്കുന്ന മൈഥ്‌ന ശൈലിയാന്....അതില്‍നിന്നും മാറി ആത്മലയം പൂര്‍ണമായുള്ള സ്നേഹത്തിലേക്കുള്ള ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് യന്ത്ര മൈനകളുടെ പാട്ടില്‍ നിന്നും മാറി ആത്മാവിന്റെ മൈനകളുടെഒരുമിച്ചുള്ള പാട്ടിലേക്ക് ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക് അത് വരാതിരിക്കില്ല എന്റെ മുറ്റത്തെ കണിക്കൊന്നയും പൂ തരാതിരിക്കില്ല എന്റെ മാവിലും സ്വന്തം മാങ്കനി ഉണ്ടാതിരിക്കില്ല എന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷ ഒരു സ്വപനം പുതിയ പൂകനികളുടെ കാലത്ത് പഴയ സ്നേഹത്തിന്‍റെ കനി വീണ്ടുമുണ്ടാകും എന്ന ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന അതാണ് വേരുതെയനെന്റെ ആസ്വാസ്ഥയം എന്ന കവിതക്കാധാരം...തീര്‍ച്ചയായും ആസ്വാസ്ഥയങ്ങള്‍ വെറുതേ ആയിരിക്കും.....
എന്നെ വിളിച്ചുവോ............................................................................
About sibi kunchandy
0 comments:
Post a Comment